یادداشتهای ریاضی

همواره انتظار می کشم روز موعودی را که با خورشید خواهی آمد و نام تو را بر درختان ، گاه بهار زمزمه خواهند کرد و تو ای آفتابی ترین ! در این تکرار تاریکی ببار و از روشنی ، از خوبی، از عشق، از ایمان و از امید بگو . اکنون که زبان از لب می ترسد و شب از روز ، اشک در چشمها یخ بسته و دستها ملتمسانه تو را می جویند و عدالت تو را طلب می کنند، اکنون که شامگاه آغشته است به کلاغانی شب رنگ، به دنبال چشمان خورشیدی ات، ما دست به دعا برمی داریم و نرگسها آمدنت را از نسیم می جویند . حضرت موعود! آیا کویر تشنه جانمان را به ضیافت پاک و روشن باران لطف دعوت نمی کنی؟ ای همیشه جاویدان ! بیا که در بن بست هر کوچه ای، دیده تری از پس دریچه ای تاریک انتظار تو را می کشد. غروب های دلگیر جمعه های انتظار، صدای حزن انگیز دعای سمات را در بغض آسمان می پراکند و این لحظات ملکوتی مرا بیشتر و بیشتر مشتاق دیدار تو می نماید. ای مایه تسلی! ای دوست! اکنون که گاهواره زمین، سنگین و خوفناک، با لای لای ظلمت، با لای لای غم، زین سوی به سوی دیگر می رود ، طنین گامهای روشن و وعده داده توست که پروانه های غمگین را دوباره آزادی و اشتیاق پریدن می بخشد و نخل های پریشان را نام تو ، چون آفتاب ، آغاز آشنایی با زندگیست. بیا و سینه دردمند زمین را از درد و رنج آزاد گردان و عدل وعده داده شده را برایمان در هاله ای از نوری جاودان به ارمغان بیاور که دیدگان اشکبارمان را با تمام جمعه هایی که آمده اند و تو نیامده ای دخیل بسته ایم .

دلمان گرفت از این همه ستم، از این همه غم

انتظار کی به سر می آید ای امام قائم و ای وجود دائم

بهار می آید .اما ظهور تو اوج روئیدن در جهان هستی است.